کد مطلب:211422 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
اگر طفل عاقل و عالم به دنیا می آمد
فرمود ای مفضل اگر طفل عاقل و عالم و خردمند به دنیا می آمد دنیا در نظرش غریب و عجیب می آمد حیران می ماند كه چه كند و چه حوادثی رخ می داد كه سابقه آشنائی با آن نداشت بلكه باید از اختلاف صور عالم و مرغان و طیران پرندگان و چهارپایان ساعت به ساعت روز به روز عبرت و تجربت گیرد تا وحشت زده نگردد و آشفته نشود.
فرمود اگر طفل قرار بود در كودكی دانا باشد در بزرگی اطراف او را به جهت دانائی نمی گرفتند و اگر عالم به دنیا می آمد مذلتی در خود احساس می كرد و در نشو و نمای خودش كه او را به دوش و بغل می گرفتند به چشم مسخره و استهزاء می نگریست.
لذا طفل را در گهواره پیچیده می خوابانند و بر صورت چون گل نازك او پارچه می افكنند كه از مگس و هوا آسیبی نبیند و احساسات ظاهری او كم كم رشد نماید و ادراكاتش قوی و نیرومند گردد.
اگر طفل در صباوت عاقل و عالم بود از كارهائی كه غریزه كودكان است كراهت داشت و لذا اول غافل و نادان و ساده لوح است تا اندك اندك لوح خاطرش مانند آینه یا دوربین عكاس هر زشت و زیبا كه می بیند عكسبرداری كرده نگاهداری و ضبط می نماید - تا معرفتش به وسیله حواس ظاهری روزافزون گردد و با غرایب حوادث آشنا و مأنوس گردد و به حالات مختلف و گوناگون مألوف و معتاد گردد تا آنجا كه از حیرت و تأمل گذشته به سرحد كمال عقل رسیده و خود صاحب نظر و رأی می شود و در كار خود و اجتماع استقلال فكری پیدا می كند به علاوه كه اگر از كودكی و صباوت در كار خود مستقل بود حلاوت تربیت اولاد از بین می رفت و مصلحتی كه در پرورش فرزند برای والدین موجود است محو می شد به اضافه كه حقوق آباء و امهات نیز برطرف شد زیرا وظیفه برای تكامل است اگر تكامل تحصیل حاصل باشد پدر و مادر با فرزند الفت نمی گیرند چه فرزند از تربیت والدین بی نیاز می شود و حلاوت تكامل تدریجی حركات و سكنات كودك معدوم می گردد بلكه وجود پیدا نمی كند و لذا فرزند تا متولد می شود پدر و مادر را نمی شناسد و خواهر و برادر و زن و فرزند حلال و حرام نكاح را درك نمی كند تا قدم به قدم رو به كمال بگذارد آن وقت می تواند با احساسات خود كه به مرور بیدار می شود این معانی را درك كند.
فرمود ای مفضل خداوند كودك را اول بی خبر از عالم آورد تا علم و دانش و تجربت
[ صفحه 286]
او با قوت احساساتش رشد و نمو نماید و در حسن و قبح كه از وظایف عقل است در دوران صباوت دور باشد وگرنه مثلا اگر عاقل و بالغ و دانا بود در آن حال كه از مادر متولد می شد چیزی را می دید كه بر او عقلا و شرعا حلال نبود دیدن او و هر چه رشد و نمایش بزرگتر و بیشتر می شد از كارهائی كه عقل منع می كند ممنوع می شد تا به صورات حكمت برسد و از خطا و لغزش مصون بماند.
فرمود اگر طفل قرار بود در كودكی دانا باشد در بزرگی اطراف او را به جهت دانائی نمی گرفتند و اگر عالم به دنیا می آمد مذلتی در خود احساس می كرد و در نشو و نمای خودش كه او را به دوش و بغل می گرفتند به چشم مسخره و استهزاء می نگریست.
لذا طفل را در گهواره پیچیده می خوابانند و بر صورت چون گل نازك او پارچه می افكنند كه از مگس و هوا آسیبی نبیند و احساسات ظاهری او كم كم رشد نماید و ادراكاتش قوی و نیرومند گردد.
اگر طفل در صباوت عاقل و عالم بود از كارهائی كه غریزه كودكان است كراهت داشت و لذا اول غافل و نادان و ساده لوح است تا اندك اندك لوح خاطرش مانند آینه یا دوربین عكاس هر زشت و زیبا كه می بیند عكسبرداری كرده نگاهداری و ضبط می نماید - تا معرفتش به وسیله حواس ظاهری روزافزون گردد و با غرایب حوادث آشنا و مأنوس گردد و به حالات مختلف و گوناگون مألوف و معتاد گردد تا آنجا كه از حیرت و تأمل گذشته به سرحد كمال عقل رسیده و خود صاحب نظر و رأی می شود و در كار خود و اجتماع استقلال فكری پیدا می كند به علاوه كه اگر از كودكی و صباوت در كار خود مستقل بود حلاوت تربیت اولاد از بین می رفت و مصلحتی كه در پرورش فرزند برای والدین موجود است محو می شد به اضافه كه حقوق آباء و امهات نیز برطرف شد زیرا وظیفه برای تكامل است اگر تكامل تحصیل حاصل باشد پدر و مادر با فرزند الفت نمی گیرند چه فرزند از تربیت والدین بی نیاز می شود و حلاوت تكامل تدریجی حركات و سكنات كودك معدوم می گردد بلكه وجود پیدا نمی كند و لذا فرزند تا متولد می شود پدر و مادر را نمی شناسد و خواهر و برادر و زن و فرزند حلال و حرام نكاح را درك نمی كند تا قدم به قدم رو به كمال بگذارد آن وقت می تواند با احساسات خود كه به مرور بیدار می شود این معانی را درك كند.
فرمود ای مفضل خداوند كودك را اول بی خبر از عالم آورد تا علم و دانش و تجربت
[ صفحه 286]
او با قوت احساساتش رشد و نمو نماید و در حسن و قبح كه از وظایف عقل است در دوران صباوت دور باشد وگرنه مثلا اگر عاقل و بالغ و دانا بود در آن حال كه از مادر متولد می شد چیزی را می دید كه بر او عقلا و شرعا حلال نبود دیدن او و هر چه رشد و نمایش بزرگتر و بیشتر می شد از كارهائی كه عقل منع می كند ممنوع می شد تا به صورات حكمت برسد و از خطا و لغزش مصون بماند.